Saturday, October 20, 2018

တက္တူးမ်ားအေၾကာင္း...

အသားေပၚမွာ စြဲၿမဲေနမယ့္ တက္တူးေလး တစ္ခုေလာက္ ထိုးခ်င္တာ ငယ္ငယ္ကတည္းကပါ
အနီေရာင္ေလးရယ္ အစိမ္းေရာင္ေလးရယ္ ေရႊေရာင္ေလးရယ္ ဘယ္လိုေပါင္းစပ္ထိုးလိုက္မယ္ေပါ့
စိတ္ကူးေတြယဥ္ရတာလည္း ခဏခဏ
စိတ္ကူးထဲမွာေတာ့ လက္ဖ်ံေပၚမွာလည္း ထိုးၿပီးသြားၿပီ ေျခသလံုးမွာလည္း ထိုးလိုက္ၿပီ ပခံုးမွာလည္း တစ္ခု နားထင္မွာေတာင္ ပါေသး
တကယ့္တကယ္ေတာ့ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ မေဖာ္ျဖစ္ေသးပါဘူး
အဲဒါကေတာ့ သာမန္မ်က္စိနဲ႔ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္တဲ့ ေဆးေရာင္စံုတက္တူးေလးေတြေပါ့
ဒါေပမဲ့ တစ္ဖက္မွာေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေနရာအႏွံ႔မွာ သာမန္မ်က္စိနဲ႔ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ေဆးေရာင္စံုတက္တူးေလး ႏွစ္ခုက ေနရာယူထားၿပီဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္
ကၽြန္မကို ျမင္တိုင္း အသိမိတ္ေဆြအားလံုးက အဲဒီတက္တူးေလးေတြကိုပါ တြဲျမင္တယ္
တက္တူးတစ္ခုက အင္အားအျပည့္နဲ႔ မိုးေကာင္းကင္တစ္ခုလို ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လံုးကို အေရာင္ပါးပါးေလးနဲ႔ လႊမ္းၿခံဳထားတယ္
ေနာက္တစ္ခုက အရြယ္ေသးေပမယ့္ ေဆးေရာင္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ ႏွလံုးသားေနရာမွာ ထည္ထည္ဝါဝါ ေနရာယူထားတယ္
ကၽြန္မဟာ အဲဒီတက္တူးေလးေတြနဲ႔ အၿမဲတေစ တြဲဖက္ ရႈျမင္ခံရတယ္
အဲဒီတက္တူးေတြရဲ႕ လွပမႈ၊ ေၾကာ့႐ွင္းမႈ၊ ရဲရင့္မႈ အားလံုးဟာ ကၽြန္မအေပၚ တစ္စိတ္တစ္ေဒသျဖစ္ျဖစ္ အလံုးစံုျဖစ္ျဖစ္ သက္ေရာက္တတ္တယ္
သူတို႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈဟာ ကၽြန္မ ….. ရံႈးနိမ့္မႈဟာ ကၽြန္မ ….. ျမတ္ႏိုးမႈဟာ ကၽြန္မ… မုန္းတီးမႈဟာ ကၽြန္မပဲ
သူတို႔ရဲ႕ အရာရာတိုင္းဟာ ကၽြန္မ ျဖစ္သလို ကၽြန္မရဲ႕ အရာရာတိုင္းဟာလည္း သူတို႔သာ ျဖစ္တယ္
ဆက္စပ္ၿပီးေတာ့ သာမန္မ်က္စိနဲ႔ မျမင္ႏိုင္တဲ့ တက္တူးေတြဟာ ကၽြန္မတင္မက လူတိုင္းမွာ ရွိေနတာကိုလည္း သူတုိ႔ေၾကာင့္ ေတြ႕ျမင္လာရတယ္
လူေတြအားလံုးမွာ အလိုအေလ်ာက္ ႐ိုက္ႏွိပ္ထားတဲ့ တက္တူးေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ပါလားေပါ့
ကဲ … ကိုယ့္ရဲ႕တက္တူးေလးေတြက ဘာေတြျဖစ္မလဲ ဘာအေရာင္လဲ ဘယ္လိုပံုသ႑ာန္လဲ ဘယ္ေလာက္နက္႐ိႈင္းစြာ ေရးဆြဲထားတာလဲ စဥ္းစားေတြးေတာလိုက္ရေအာင္  .... .... …။

Tuesday, March 27, 2018

ခ်စ္ ခင္ ျမတ္ ႏိုး ျခင္း … ေမ တၱာ မ်ား စြာ ျဖင့္

.........
ခ်စ္သူ အတြက္ေပါ့
အၿမဲတမ္း စဥ္းစားလာတဲ့ စကားလံုးေတြကို စာ႐ႊက္ေပၚ ခ်ေရးဖို႔ ျပင္ျဖစ္တယ္
ပထမဆံုး စကားလုံးကေတာ့ … အခ်စ္ေပါ့
ဒုတိယေျမာက္ကေတာ့ … ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ့ျခင္း
တတိယ စကားလံုးက … ခ်မ္းသာေအာင္ျမင္မႈပါ
ခ်စ္သူရဲ႕ဘဝမွာ အဲဒီစကားလုံးေတြခ်ည္း လႊမ္းမိုးေနပါေစ
မ်ားျပားလွတဲ့ အလုပ္ေတြၾကားမွာ
မနက္ခင္း ေနေရာင္ျခည္ကိုလည္း ခံစားႏိုင္ပါေစ
ေနဝင္ခ်ိန္အိပ္တန္းတက္ငွက္ကေလးေတြရဲ႕ ေတးသံကိုလည္း နားဆင္ႏုိင္ပါေစ
ကိုးကြယ္ရာဘုရား႐ွင္ကို ဝတ္ျပဳႏႈတ္ဆက္ တစ္ေလာကလုံးကိုလည္း ေမတၱာပြားမ်ားႏိုင္ပါေစ ခ်စ္သူ
နဖူးကေခၽြး ေျခမ က်ေအာင္ ေကၽြးေမြးျပဳစုခဲ့တဲ့ မိခင္ကိုလည္း ကန္ေတာ့
ဒါမွမဟုတ္ ဖုန္းဆက္ၿပီး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေနေကာင္းပါေစေၾကာင္း ေျပာေပါ့
ဝန္းရံေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးတဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကိုလည္း ေမတၱာပါးရင္း
ေဆြမ်ိဳးသဖြယ္ အၿမဲ႐ွိေနေပးတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကိုလည္း အမွတ္ရလိုက္ပါ
ေနာက္ထပ္ အေရးႀကီးတာေလး ႐ွိေသးတယ္ ခ်စ္သူ
သူမ်က္ဝန္းေလးေတြနဲ႔ အရာရာကို ေအာင္ႏိုင္တတ္တဲ့ ႏွလံုးသည္းပြတ္ သမီးေလးေပါ့
သမီးေလးဟာ တို႔ဘဝေတြအတြက္ ေမာင္းႏွင္အားျဖစ္တယ္ေလ
သူေလးကို လိမၼာ တတ္သိတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္လည္း သြန္သင္ထိန္းေက်ာင္းေပးပါဦး
ခ်စ္သူ ကိုယ္တိုင္လည္း ပတ္ဝန္းက်င္ကို အက်ိဳးျပဳသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါေစ
ေလာကႀကီးကို ပခံုးဝိုင္းထမ္းေပးမယ့္ ခြန္အား႐ွိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ပိုင္႐ွင္ ျဖစ္ပါေစကြယ္
တစ္ဖက္ကလည္း …
ခ်စ္သူရဲ႕ အတိတ္ ပစၥဳပၸန္ အနာဂတ္ အားလံုးအတြက္ အားအင္တစ္ခုျဖစ္ရပါလို၏
ခ်စ္သူရဲ႕အနားက ပါရမီျဖည့္ဖက္တစ္ေယာက္အျဖစ္ အၿမဲရပ္တည္ရပါလို၏လို႔
ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါဝင္ ဆုေတာင္းပါရေစ
မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ခေညာင္းပါေစ
ၿပီးေတာ့ …
ခ်စ္သူအပါးကို ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ့မႈအေပါင္း ခစား ေရာက္႐ွိၾကပါေစ။

 လရိပ္ျပာ
(6 February 2018) Tuesday 11:38 pm 

ခ်စ္တယ္ဆိုတာ


..............
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ
ႏွလံုးသားရဲ႕ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ မ႐ွိတဲ့ ဘာသာေဗဒ ဆိုရင္ ...
ဦးေႏွာက္ကေတာ့ တအိအိ ႐ိႈက္ ငို ရင္ ငိုေနေပလိမ့္မယ္
တစ္ခါတစ္ရံလည္း အဲဒီဘာသာေဗဒၾကားမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ေကာင္းလည္း ေပ်ာ္႐ႊင္ေနလိမ့္မယ္
ဘာကို ပိုျမတ္ႏိုးမွာလဲဆိုတာ ဘယ္သူက ထိန္းခ်ဳပ္ ကန္႔သတ္မွာလဲ
ဒါမွမဟုတ္ အကန္႔အသတ္မဲ့ ႀကိဳးျပတ္စြန္ကေလးလို လႊတ္ေပးမွာလား
ေတာင္စဥ္ေရမရ အေတြးမ်ားနဲ႔ တစ္ေရးေပါင္းမ်ားစြာ ႏိုးေနဦးမွာလား
ညတာဟာ ဗဟိုခ်က္ေလာက္ေတာ့ မ႐ွည္ၾကာေတာ့တာ အမွန္
နာက်င္မႈေတြ ေတြေဝမႈေတြ ႏွေျမာတသမႈေတြကေတာ့ မနီးမေဝးမွာ ရပ္က်န္တယ္
အဲဒီ နာက်င္မႈေတြ ေတြေဝမႈေတြ ႏွေျမာတသမႈေတြနဲ႔
မၾကာခင္ ေဝးကြာသြားေတာ့မယ္ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ေရာင္နီမွာ တလွပ္လွပ္ ေမာရတယ္။

လရိပ္ျပာ
၁၇-၉-၂၀၁၇

အလြမ္း..

.........
ပါးျပင္ကို ေလေျပတစ္ခု လာထိတဲ့အခါ
တိုးညင္းညင္း သူ႔အသံကို လြမ္းဆြတ္မိတယ္
သူ ႐ွဴ႐ႈိက္ေနတဲ့ ေလေတြမွာ
ေအာက္စီဂ်င္ အခ်ိဳးအဆ မွန္ကန္စြာ ပါရဲ႕လားလို႔လည္း ေတြးမိတယ္
ကၽြန္မဆိုတာ..
သူ႔နဖူးစပ္က ေခၽြးတစ္စက္ေၾကာင့္
ေတာက္ပပ မ်က္ဝန္းတစ္စံုစပ္ဖ်ဥ္းသြားမွာ စိုးစိတ္နဲ႔
အဲဒီေခၽြးစက္ေလးကို စိုးရိမ္တႀကီး ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ဖူးသူ..
သူ႔ကို အနမ္းတစ္ခုတေလ မေပးရတဲ့ေန႔ေတြ
သူ႔ရယ္ေမာသံကို တစ္ေန႔ သံုးႀကိမ္ မၾကားရတဲ့ေန႔ေတြ
ေႏြးေထြးတဲ့ အသက္႐ွဴသံကို မၾကားရတဲ့ေန႔ေတြမွာ
၂၄ နာရီဆိုတာကို မသိလိုက္ မသိဘာသာ
အေယာင္ေယာင္ အမွားမွား
ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ..
စတဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ပဲ ျဖတ္သန္းေနရသူ..။

လရိပ္ျပာ
3.3.18

Saturday, May 13, 2017


သီခ်င္းမ်ားနဲ႔ ခ်စ္သူ
……
အိမ္အျပင္မွာ စြတ္စိုမိႈင္းရီလို႔ နံေဘးက ေကာ္ဖီေတြလည္း ေအးၿပီ

မင္းမ႐ွိရင္ ဘယ္လိုေနရမွာလဲ[1] ဆိုတဲ့ေတးေဟာင္းေလးကို ညည္းဆို

ခုဆို ငါ့ရင္မွာေနညိဳညိဳနဲ႔ အလြမ္းေတြၿပိဳ

မင္းဟာ ခုထိ ငါ့ခ်စ္သူျဖစ္ဆဲပါ[2] ဆိုတာကိုလည္း ေျပာျပဦးမယ္

ငါ ႐ံႈးနိမ့္႐ူးသြပ္ခ်ိန္တိုင္း မင္းရင္ခြင္နဲ႔ေႏြးေထြးခဲ့တာခ်ည္းပါပဲ

မင္းႀကိဳက္တဲ့ အိမ္[3] သီခ်င္းေလးကိုလည္း ငါလိုက္ႀကိဳက္ခဲ့မိတယ္

မင္းသီဆိုတဲ့ေတးသံတိုင္းမွာ သက္ဝင္ရင္ခုန္ရင္း

ငါဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေမတၱာကမၻာေတြ မျခား[4]လိုခဲ့တာပါ ခ်စ္သူ

ဘာမွမေျပာပါနဲ႔

မင္း စကားေတြတစ္ခြန္းမွ မေျပာတဲ့အခါ[5]

ငါ့ကိုမင္းခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္ဟာ ပိုၿပီးေပၚလြင္တာမို႔ပါ…



လရိပ္ျပာ
30th April 2017


[1] How do I live, Trisia Yearwood
[2] You are still the one, Shania Twain
[3] အိမ္၊ အငဲ
[4] ေမတၱာကမၻာမ်ားျဖင့္ မျခားလိုတယ္၊ စႏၵယားလွထြတ္
[5] When you say nothing at all, Alison Krauss

Tuesday, April 28, 2015

ကၽြန္မ ႏွင့္ ကားမွတ္တိုင္မ်ား ...



တကၠသိုလ္ စတက္တဲ႔ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မွာ ကားမွတ္တိုင္ေတြ ဆိုတာကိို ကၽြန္မ ပိုၿပီး မွတ္မွတ္ထင္ထင္ စိတ္၀င္စားလာ ျဖစ္ခဲ႔ျခင္းပါ။ အရိပ္ေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႔ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းတဲ႔ ေက်ာင္းလမ္း အရွည္ႀကီးကို မနက္တစ္ခါ ညေနတစ္ခါ ေလွ်ာက္ရင္း ဟိုဘက္ထိပ္ ဒီဘက္ထိပ္ ႀကိဳဆိုေနတတ္တဲ႔ ကားမွတ္တိုင္ အေဟာင္းေလး ႏွစ္ခုက အစျပဳခဲ႔တာ ဆိုလည္း မမွားပါ။ 

အဲဒီ ခုႏွစ္ေတြတုန္းက ခပ္မြဲမြဲ သြပ္မိုးေလးေတြပဲ ရွိၿပီး ထိုင္ခံုမပါတဲ႔ အညိဳေရာင္ ကားမွတ္တိုင္ေဟာင္းေလးေတြ ရွိေနေသးတဲ႔ အခ်ိန္။ လွည္းတန္းလို ေနရာမ်ိဳးမွာေတာင္ အမိုးအျပာေရာင္ ေတာက္ေတာက္နဲ႔ လွလွပပ ပလပ္စတစ္ ထိုင္ခံုေတြ ပါတဲ႔ ေေခတ္မီ ကားမွတ္တိုင္ ေတြ ရွိလာတာ မၾကာေသး။ ေနာက္ပိုင္းက် အဲဒီလို ကားမွတ္တိိုင္ေတြ ေနာက္ခံမွာ ေၾကာ္ျငာ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးေတြပါ ေရာက္လာၿပီး အႏုပညာခင္းက်င္းမွဳ တစ္ခုလိုေတာင္ ျဖစ္ေနတတ္တဲ႔ ကားမွတ္တိုင္ ေတြလည္း ရွိလာတယ္။ 

ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ ဘယ္လို ခင္းက်င္းထားထား ဘယ္လိုမွတ္တိုင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရပ္ရမယ္႔ ကားေတြ ကေတာ႔ ခရီးသည္ အတက္အဆင္းခ်ိန္ ေလာက္ပဲ ရပ္ျပီး ေနာက္ထပ္မွတ္တိုင္ေတြ ရွိရာဆီ ခရီး ဆက္ေနရတာပဲ။ အဲဒီ မွတ္တိုင္ေတြထဲမွာ တခ်ိဳ႕မွတ္တိုင္ေတြက အၿမဲလိုလို စည္ကား ဆူညံေနတတ္သလို တခ်ိဳ႕လည္း စိမ္းလန္းျငိမ္းခ်မ္းလို႔။ 

ကၽြန္မ ေက်ာင္းသြားေနက် လမ္းေပၚက ကားမွတ္တိုင္ေလး ႏွစ္ခုကေတာ႔ အမွတ္တရပါပဲ။ နာမည္ေတြကေတာ႔ ေက်ာင္းေရွ႕မွတ္တိုင္.. ေက်ာင္းလမ္းမွတ္တိုင္။
မိုးဖြဲဖြဲေတြ မိုးသည္းသည္းေတြ ေအာက္မွာ ေအးခ်မ္းတဲ႔ ရင္ခြင္တစ္ခု အၿမဲဖြင္႔ထားသလို ၾကင္နာတတ္ဟန္ ေပါက္ေနတဲ႔ ကားမွတ္တိုင္ ေဟာင္းေလးမ်ားပါ။

တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔လည္း ဘာအမွတ္အသား ဆိုင္းဘုတ္မွ မရွိဘဲ သတ္မွတ္ခ်က္ အရသာ မွတ္တိုင္ ျဖစ္ေနရတ႔ဲ ကားရပ္နားရာ ေနရာေလးမ်ား။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မကေတာ႔ ကားမွတ္တိုင္မ်ားကို စိတ္၀င္စားသည္ေလ။ အဲဒါေၾကာင္႔ပဲ ကၽြန္မ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ၾကံဳခဲ႔ရသည္႔ တခ်ိဳ႕လူေတြ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ကားမွတ္တိုင္ ေနရာမွာ ထားမိေတာ႔ အဲဒါေတြ အားလံုးက တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ မလြဲမေသြ ျဖတ္ေက်ာ္ ထားရစ္ခဲ႔ရမယ္႔ သေကၤတ အမွတ္အသားတစ္ခု သက္သက္လို ခံစားလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း ျပန္ၾကည္႕လိုက္တိုင္း အမွတ္ရေနစရာ ရပ္နားခဲ႔ဖူးတဲ႔ အရိပ္တစ္ခု ဆိုတာေတာ႔ လက္ခံရမယ္ေလ။

BUS-STOP (1)
အမိုးအကာမဲ႔ သေကၤတမရွိ ဆိတ္ျငိမ္တဲ႔ ကားမွတ္တိုင္ပါ။ ကၽြန္မ ေလးတန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀က ျမန္မာစာဆရာ..။
ဆရာက အညာဇာတိျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းမွာပဲေန ေက်ာင္းသားေတြကို စာျပရင္း ဘ၀မွာ ေနေပ်ာ္ေနတဲ႔သူ။ ကၽြန္မကို ေရေဆးပန္းခ်ီနဲ႔ ပထမဆံုး ရင္းႏွီးေစခဲ႔ၿပီး ကၽြန္မလက္ရာ ပန္းခ်ီေတြကို ေက်ာင္းေၾကာ္ျငာသင္ပုန္းမွာ ကပ္လို႔ ကၽြန္မအိပ္မက္ေတြကို အေရာင္တင္ေပးခဲ႔တဲ႔ ဆရာပါ။ ဒါေပမဲ႔ သိသင္႔တာမွန္သမွ်ကို ေလးတန္းကေလးေလးပါ ဆိုတဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ေအာက္မွာ ဖံုးကြယ္ျခင္း ခံခဲ႔ရတယ္ေလ။
ကၽြန္မတုိ႔ဆရာ ရုတ္တရက္ေပ်ာက္သြားပံုက ပဥၥလက္ေတာ႔ ဆန္တယ္။ ေတြးၾကည္႔ဖို႔လည္း ကၽြန္မဥာဏ္မမီပါ။ ၈ ေလးလံုး အေရးအခင္း ေနာက္ဆက္တြဲ ရိုက္ခတ္မႈအျဖစ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္ ဆုိတဲ့ သတင္းသဲ့သ့ဲက လြဲလို႔ ကၽြန္မ ဘာမွ မသိခဲ့ရပါ။
အဲဒီလို ရုတ္တရက္ သတင္းအစ ေပ်ာက္သြားတဲ႔ ဆရာ႔ကို ကၽြန္မရဲ႕ ပန္းခ်ီေတြက ေမွ်ာ္ေနၾကဆဲ.. ခုထိပါ။

BUS-STOP (2)
ႏူးညံ႔သိမ္ေမြ႔မွဳ ရိုးရွင္းမွဳေတြ ပါ၀င္တဲ႔ တြယ္တာမွဳ တစ္ခု..။ ၾသဂတ္စ္ ေန႔လယ္ခင္း တစ္ခုက စခဲ႔တဲ႔ အမွတ္တရပါ။ မ်က္ေတာင္ရွည္ရွည္ေတြ ပိုင္ဆိုင္တဲ႔ အဲဒီအျဖဴေရာင္ ေကာင္ေလးကို ကၽြန္မက မိုးေရ လို႔ ျဖဴျဖဴစင္စင္ ေခၚခဲ႔တယ္။ သူ႔လက္ထဲက စီးကရက္ရယ္၊ သူ႔စက္ဘီးေနာက္ခံုက ေကာင္မေလးေတြရယ္၊ ကၽြန္မလြယ္အိတ္ထဲက သူ႔နာမည္တစ္လံုး ပါတဲ႔ စာအိတ္ျပာေတြရယ္၊…။
အဲလိုနဲ႔ပဲ ေက်ာင္းဖြင္႔လိုက္ ေက်ာင္းပိတ္လိုက္နဲ႔ မ်ိဳသိပ္ခဲ႔ရတဲ႔ ရင္ထဲက ရာသီမွာ မိုးစက္ေတြက အသန္႔ရွင္းဆံုး ဇာတ္လိုက္ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီေန႔ထိ သူ႔ကို မေျပာျပႏိုင္ေသးတာကေတာ႔ အမွတ္တရ ျဖစ္ေစတဲ႔ အေၾကာင္းရင္းမ်ားလား မသိပါ…။
အေရာင္ျခယ္ရမယ္ ဆိုရင္ေတာ႕အျဖဴေရာင္။
ၿပီးေတာ႔….အစိမ္းေရာင္။

BUS-STOP (3)
အာ၊ေဘ၊ေဆ၊ေဒ ဆိုၿပီး ျပင္သစ္စာကို ကၾကီးခေခြးက စသင္ေပးခဲ႔တဲ႔ ဆရာမ။ ကၽြန္မရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာ ကားမွတ္တိုင္ေလးပါ။ ခန္႔ညားထယ္၀ါမွဳ၊ ေႏြးေထြးမွဳေတြ လႊမ္းျခံဳေနတဲ႔ ထိုမွတ္တိုင္ေလးမွာ အၾကာၾကီး ရပ္နားထားခ်င္ေပမဲ႔ ကၽြန္မၾကာၾကာ ရပ္ခြင္႔မရခဲ႔။ ဒုတိယႏွစ္မွာပဲ ထိုမွတ္တိုင္က အေ၀း ထြက္သြားေတာ႔မယ္ ဆိုေတာ႔ “ယတဲန္းမ္” လို႔ စတင္ေျပာတတ္ေနျပီ ျဖစ္တဲ႔ စကားသံေတြနဲ႔ ဒဂံုမန္းရထားေအာက္မွာ ႏုႏုနယ္နယ္ မ်က္ရည္ေတြ ေ၀ခဲ႔ရတယ္။ ျပန္ၾကဆိုတဲ႕ဆရာမ စကားသံက ခုထိၾကည္လင္ေနဆဲ။ ရထားသံလမ္းေတြကေတာ႔ ရက္စက္စြာ ေျဖာင္႔တန္းလို႔ လက္ျပရံုပဲ တတ္ႏိုင္ခဲ႔ရတာပါပဲ။ ေတြးမိတိုင္း အစအဆံုး အေရာင္ထင္ လာတတ္တဲ႔ ကားမွတ္တိုင္ေလးပါ။

BUS-STOP (4)
ရင္ခုန္သံေတြ ေႏွးလိုက္ ျမန္လိုက္နဲ႔ သံုးရာသီကို လွလွပပ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ႔တဲ႔ မွတ္တိုင္။ အျဖဴေရာင္ႀကိဳး တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ တုတ္ေႏွာင္မိတဲ႔ အခ်ိန္ကစျပီး ကၽြန္မ ဒိုင္ယာရီထဲ သူရိုးရိုးသားသား စတင္ ပါ၀င္လာခဲ႔တယ္။ တရိရိနဲ႔ အိပ္မက္ေတြ ေပးလိုက္ရေတာ႔မွ အလန္႕တၾကားနဲ႔ ေမွာင္ၾကီးမည္းမည္း ငုတ္တုတ္ ထထိုင္မိတဲ႔ အျဖစ္။ တကယ္ဆို ကၽြန္မက အဲဒီ ကားမွတ္တိုင္ေလးကို အရမ္းခ်စ္ခဲ႔ပါတယ္...အလြမ္းေတြ တေ၀တဆာနဲ႔ ေန႔တခ်ိဳ႕လည္း ရွိခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္ေပးခ်င္တဲ႔ စကားလံုးေတြက သူ႔အတြက္ အမွိဳက္ေတြ ျဖစ္လာတဲ႔အခါ ကယ္သူမရွိတဲ႔ ေန႔ရက္ေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာေလ။ ဒီလိုနဲ႔ all trash ျဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔ စကားလံုးေတြ ေနာက္မွာ ကိုယ္ဦးေႏွာက္ ကို္ယ္ေမာင္းႏွင္ရင္းပဲ ညင္ညင္သာသာ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ႔လိုက္တဲ႔ အေရာင္လြင္လြင္ ကားမွတ္တိုင္…။ေနာက္ခံသီခ်င္းကေတာ႔
စည္သူလြင္ရဲ႕ ..သူငယ္ခ်င္း။

BUS-STOP (5)……………..
………………………………………..
…………………………….
......................
............

BUS-STOP (6)……………..
………………………………………..
…………………………….
......................
............
ရွိေနဦးမွာပါ။
ဒီလိုနဲ႔ ကားမွတ္တိုင္ ေတြနဲ႔အတူ ကၽြန္မ ရွင္သန္ေနျဖစ္ ပါဦးမယ္။ ။
..
လရိပ္ျပာ

လေရာင္ က်ဆံုးခန္း



လေရာင္သံစဥ္ခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ … သူ႔ေျခရင္း ခစားေနတဲ႔ အိပ္မက္ေတြရယ္
လြလြေလး ႐ွတတ္တဲ႔ ဓားသြားျမျမကို တျမတ္တႏိုး သိမ္းဆည္း
သန္းေခါင္ထက္လည္း ညဥ့္မနက္ေတာ႔ပါဘူး။

အျပင္က ေဆာင္းရာသီကလည္း မပီျပင္လွပါဘူး ခ်စ္သူရယ္
မင္းရင္ေငြ႕ ေႏြးေႏြးမွာ ညင္းညင္းသာသာ ေမွးစက္ရင္း
ေဆာင္းအိပ္မက္တစ္ခု မက္ေနခ်င္တဲ႔အခါ
ညဆိုတာ အဆံုးမ႐ွိ ႐ွည္လာတယ္။

ဘဝဆိုတာ တစ္လမ္းသြားလို႔ ဘယ္လို ယံုၾကည္ထားရမလဲ
အတိတ္ ပစၥဳပၸန္ အနာဂတ္… ဘာေတြန႔ဲ ႐ွင္သန္ခဲ႔တာလဲ
က်န္ေနရစ္ခ်င္တဲ႔ စကၠန္႔ေတြဆိုတာ သြဲ႕ ညင္းတဲ႔ ေလေျပ…

ပိုးဥေျပာသလို တစ္သက္စာ႐ွခဲ႔တဲ႔ ဒဏ္ရာရယ္
ပန္းႏုေရာင္ေသာ႔ခ်က္ေတြနဲ႔ မ်က္စိေမွာက္ခဲ႔ရတဲ႔ နာရီေတြရယ္
ဒီရာသီေလေတြ တိုက္ခတ္ေနသေ႐ြ႕ေတာ႔
ျမတ္ႏိုးမႈဖြဖြ ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔ တခမ္းတနားက်ဆံုးေနရဦးမွာ….။

..လရိပ္ျပာ..