လမ္းေပ်ာက္တယ္ … ဘဝမွာ
ဘဝမွာ … လမ္းေတြ ေပ်ာက္တယ္
တစ္ခါက လမ္းေပ်ာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ အျဖစ္ေတြ ဆိုတာမ်ိဳး
လူ႔ဘဝမွာ ဆန္းေတာ့ မဆန္းပါဘူး
အနည္းဆံုး တစ္ခါ မဟုတ္လည္း ႏွစ္ခါ သံုးခါေတာ့ လမ္းေပ်ာက္ေပဦးမွာပ။
လမ္းေပ်ာက္ရင္းပဲ
သစၥာတရား ဆိုတာကို ပါးပါးေလး ပုတ္ကစားခဲ့ဲတဲ့ သူေတြကို
ေရွ႕တည့္တည့္မွာ အရွင္လတ္လတ္ႀကီး ျမင္ဖူးခဲ့တယ္
ကံကံ၏ အက်ိဳး တဲ့
အက်ိဳးေပးမေကာင္းလို႔ ကံကို အျပစ္ပုံခ်ၾကေပေရာ့
မွန္ကို မွန္မွန္ မၾကည့္သူမ်ား လို႔သာ နာမ ေကာက္တပ္လိုက္တယ္
လူ႔ဘဝ ဆိုတာႀကီးက အရိယာ မျဖစ္မခ်င္းေတာ့
အကုသိုလ္ေတြ ဗရပြနဲ႔ ညစ္ႏြမ္းေနတဲ့ အိမ္။
ကိုယ္တိုင္ကလည္း မ်က္မွန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျမင္ကြင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးကို
ၾကည့္ရႈသူ
အမွန္တရား ဆိုတာ လက္တစ္ကမ္းမွာ လိုလိုနဲ႔
အမ်ားသူငါကို ဆရာႀကီးေတြ လုပ္လိုလုပ္
ကိုယ့္မ်က္ေခ်းကိုေတာ့ မ်က္မွန္မည္းက ကြယ္ထားလို႔ ကိုယ္ျပန္
မျမင္ေခ်ဘူး။
ဘာပဲေျပာေျပာ ငါက မွန္အၿမဲ ၾကည့္တယ္ .. မ်က္မွန္ေလး မခၽြတ္မိတာ
တစ္ခုပဲ
ေလာကႀကီးမွာလည္း ကိုယ္က လြဲလို႔ ေတာ္သူ တတ္သူေတြ ရွားရွားလာၿပီ
ေလာကီ ဘာသာနဲ႔ အမည္ သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ ဘြဲ႕ေတြကို ပုိက္ရင္း
ေလာကမွာ ငါ့ေလာက္ တတ္သူ မရွိလို႔ တခ်ိဳ႕က ေအာ္ဟစ္တယ္
သူ႕ရင္ထဲမွာေတာ့ ေအးခ်မ္းတဲ့ ေလာကကို မလိုတမာစိတ္ေတြ ယိုဖိတ္လို႔။
စစ္မွန္တဲ့ ေအးခ်မ္းမႈ …
သႏၱိသီတာ ဆိုတာ အေျပးသန္တဲ့ အားကစားသမားေတာ့ မဟုတ္တန္ေလာက္ပါဘူး။
ပုထုဇဥ္ေတြကိုက အဝိဇၨာေတာကိုပဲ ေပ်ာ္ပိုက္ရာ ထင္မွတ္ေနတာ
စိတ္ကို ျဖဴေအာင္ ထားဖို႔ ဆိုတာ
လက္ေတြ႕မွာ ထင္သေလာက္ မလြယ္ပါလား ဘုရား။
ရံဖန္ရံခါလည္း အျဖဴေရာင္ကို တျခား အေရာင္ေတြ ျခယ္ျခယ္ သြားတတ္ေသးပါတယ္။
အမ်ားစုကေတာ့ မိမိရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အေရာင္ဟာ
အျဖဴဆြတ္ဆြတ္ပါလို႔ပဲ ေၾကညာ ေမာင္းခတ္ၾကတယ္။
ကာလာဘလိုင္းေတြ အျပည့္နဲ႔ ကမၻာ …
ေမွာင္လိုက္တဲ့ ေလာက …
နက္လိုက္တဲ့ ေတာၿမိဳင္ …
သန္းေခါင္ထက္ ညဥ့္နက္ဦးမယ္ ဆိုရင္ေတာ့
ေနဝင္ခ်ိန္တိုင္း ကိုယ္က်ိဳးေတြ နည္းေနလိမ့္ဦးမယ္ ထင္ပ။ ။
ေနခ်ိဳ
၂ဝ၁၂ ေမလ ၄ ရက္ (ေသာၾကာေန႔)
နံနက္ ၄ နာရီ ၃၅ မိနစ္
