အတင္း မက္ခဲ့တဲ့ ေအပရယ္ အိပ္မက္တစ္စံု

အိပ္မက္လွလွေလးတစ္ခုရဖို႔ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကိဳးစားလိုက္ရတယ္

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ အိပ္မက္ အပိုင္းအစေလးတစ္ခုကို

သူ႔ လက္ထဲအေရာက္ ပို႔ႏိုင္ခဲ့တယ္

တစ္ခုၿပီးတစ္ခု နီးကပ္လာတဲ့ မိုင္တိုင္ေတြနဲ႔ အတူ ရင္ေတြခုန္ ၾကည္ႏူးလို႔

အဲဒီ ကာလမ်ိဳးဆို အျပန္ခရီးဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေတြးခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးေပါ႔

နီယြန္ မီးေရာင္ေတြ ေအာက္မွာ မနက္ခင္းက ေရာက္ခဲလွျပန္ေသး

သူ႔မ်က္ဝန္းေတြထဲ ခိုနားခ်င္လွတဲ့ စိတ္ကလည္း ပူပူေလာင္ေလာင္နဲ႔

ေမွ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ ၃ - ၄ နာရီေတြရယ္

၁ဝ နာရီေလာက္ အတူရွိေနႏိုင္ဖုိ႔ ၁ဝ ႏွစ္ေလာက္ ေစာင့္ေနရသလိုပါပဲ

ေနျခည္ ေရာင္စဥ္ျဖာ မနက္ခင္းေလး ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးအတိုင္း

ကၽြန္မရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ ေနျခည္က

ေရာင္စဥ္ျဖာ မနက္ခင္းေလးနဲ႔အတူ ေရာက္လာပါတယ္

သူ႔ရဲ႕ တေႏြးတေထြး ေက်ာျပင္ေပၚ ပါးအပ္ရင္း ဘုရားတရားေတာင္ ေမ့ေနတဲ့အထိ

အခ်ိန္ေတြကို ဆြဲရပ္ထား ပစ္လိုက္ခ်င္တာပါ

အိပ္မက္တခ်ိဳ႕လာဖြင့္ျပတဲ့ ကၽြန္မကို တခါတေလ

သူက ေခ်ာင္ပိတ္ေမးခြန္းေတြနဲ႔ တိုက္ခိုက္တတ္ေသး

ငါ မင္းေရွ႕မွာ လာဒူးေထာက္တာပါ ေနျခည္ရယ္ လို႔

သူ႔ မ်က္ႏွာကို တည့္တည့္ႀကည့္ၿပီး မေျပာရဲေသးသေရြ႕

ေနညိဳခ်ိန္ေတြက ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေနတယ္

သူ႔ ေက်ာျပင္မွာ မွီတြယ္ရင္း ခိုးက်မိတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကလည္း ေလသလပ္လို႔ ကုန္တာပါပဲ

တစ္ခ်ိန္က် အားလံုး အေငြ႕ပ်ံ ေျခာက္ေသြ႕သြားမွာ ေသခ်ာေနတယ္ေလ

အလာခရီးနဲ႔ အျပန္ခရီးဆိုတာ ၂၄ နာရီပဲ ျခားတာ မွန္ေပမဲ့

ေကာင္းကင္ဘံုနဲ႔ ငရဲျပည္လို ကြာျခားလို႔

အဲဒီ အျပန္ခရီးရဲ႕ အထီးက်န္မႈက ေျခာက္ျခားစရာအတိပဲကြယ္

ေနာက္ေန႔ သူငယ္ခ်င္းက ေမးတယ္

Good memory ပါပဲလို႔ ၿပံဳးၿပံဳးရယ္ရယ္ပဲ

ကၽြန္မရဲ႕ တနဂၤေႏြ ခပ္ဆန္ဆန္ ေအပရယ္ အိပ္မက္ေလး အေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္တယ္။ ။


7th April 2010 (Wed)
At home