ခဏေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနလိုက္ဖို႔အေရးေတာင္
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား ဘာအတားအဆီးေတြ ရွိေနရျပန္သလဲ
တစ္ဖက္သတ္ရွိေနတဲ့ သစၥာေတြနဲ႔ ငါကေတာ့
အရူးတစ္ပိုင္းလား ႏွစ္ပိုင္းလားေတာင္ မသိေတာ့ဘူး
ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြခ်ည္း ထုတ္ပုိးထားတယ္ မွတ္ၿပီး ေစ်းႀကီးႀကီး ေပးဝယ္လိုက္တာ
အဲဒီ အလြမ္းေတြက လက္ထဲေရာက္မွ ဇာတိျပတယ္
ေန႔တိုင္း ညတိုင္း ျမင္ခ်င္လာတဲ့ထိ ေလာဘေတြ တက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ
ဖုန္းႀကိဳးကတဆင့္ ျဖတ္ေျပးလာမယ့္ အားအင္ေလးေတာင္ မရခဲ့ျပန္ဘူး
နင္ရွိတဲ့ အရပ္မွာ ငါရွိမေနႏိုင္တာကလည္း
ရင္ကို အခါခါ ေျခာက္လွန္႔တဲ့ က်ိန္စာ
ေတာ္ပါၿပီကြယ္ ငါ့မလဲ အဲဒီစကားလံုးေတြနဲ႔ပဲ အလူးအလိမ့္ခံစားလို႔
နင္႔ကိုပဲ အားအားရွိ လြမ္းေနရ
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကံၾကမၼာ သတ္မွတ္လိုက္ပံုမ်ား
မခြဲႏိုင္တဲ့ ငါကပဲ အျပန္လမ္းေတြမွာ ငိုယိုေစေတာ့တဲ့ေလ။
No comments:
Post a Comment