ဘုန္းေနသြန္း ေရးတဲ႔...

ကၽြန္မရင္ထဲေရာက္လာတဲ႔ ကဗ်ာဆရာကိုဘုန္းရဲ႕ ကဗ်ာေလး

Remembrance

ပ်ံသန္းသြားတဲ႔ ငွက္ကေလး
တစ္ေကာင္
ႏွစ္ေကာင္
မ်က္၀န္းေတြကို မွိတ္ထားမိတယ္
ေနဟာ၀င္လုေပါ႔ ။
.
.

ဘုန္းေနသြန္းရဲ႕လက္ရာ...

ရင္ကြဲနာ

မိုးေတြရြာေနတဲ႔အခါ
မင္းမွာအရိပ္တစ္ခုရွိေနရဲ႔လား
မသိစိတ္က
ေနာင္ဘ၀အထိဖ်က္လို႔ျပင္လို႔မရတဲ႔
ေက်ာက္စာ.......

ရိုးရိုးသားသားခ်စ္ၿခင္း

ကေလးေရ.......
မင္းမ်က္၀န္းေတြကိုၿမင္ေတာ့
စၾက၀ဠာထဲက ၾကယ္ေတြကိုလြမ္းသြားမိတယ္
မင္းရယ္သံဟာ
ငါ့အတြက္ လိပ္ၿပာေတာင္ပံခတ္သံေလးဆိုလည္းဟုတ္တယ္။

အေ၀းၾကီးမသြားနဲ ့ ကေလးရယ္........
အဲဒီလို မတားရက္လို ့
မင္းရဲ ့ေၿခသံေတြကိုပဲ တေယာေတးသြားတစ္ပုဒ္လို
ေခါင္းငံု ့ရင္ခုန္ခဲ့တယ္။

ညေတြထဲငါလမ္းေပ်ာက္ေနခ်ိန္ဆို
ကေလးကို အိပ္မက္လွလွေလးမက္ေစခ်င္ရဲ ့......
ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ပတ္လံုး စုေဆာင္းထားခဲ့တဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မွူေတြ
ကေလးအတြက္လက္ေဆာင္မြန္အၿဖစ္ထုတ္ပိုးေပးလိုက္မယ္
မင္းကေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို ့မေၿပာနဲ ့ေပါ့။

၀န္ခံပါတယ္ကေလးရယ္.......
ငါဟာမင္းၿပတင္းေပါက္မွာသာေနတဲ့ လတစင္းၿဖစ္ခ်င္လည္း
(ေလတိုက္လို ့ပဲၿဖစ္ၿဖစ္)
ဖ်က္ခနဲပိတ္ခ်သြားမယ္႔ တံခါးရြက္ေတြရဲ ႔အသံကို
စိုးရြံ ႔သိမ္ငယ္ေနမိတာေတာ႔ အမွန္ပဲ ။ ။

လင္းျပာေႏြ

ရြာေလးတစ္ရြာ

ရြာေလးတစ္ရြာ


ေမ့ေလ်ာ့မႈေတြဟာ
ငါတို႔ သမိုင္းကို ၾကမ္းရိုင္းေစတာပဲ

လူ႔အျဖစ္ကို ေသခ်ာဖို႔ အတြက္
အဓိပါယ္မဲ့ လက္မွတ္တစ္ေစာင္
ေနေလာင္ေနတဲ့ ျမိဳ႕ ရဲ႔ပုခံုးသား
သူတို႔သားအမိေတြ အဲဒီရြာေလးကို ေရာက္လာခဲ့တာ

"ေရာ့ အေမ... အဲဒီမွာ ဂါလံပံုး
ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ အရႈံးမေပးနဲ႔
ေျပးေတာ့ အေမ "

အသက္ဆိုတာကလည္း
လုယူရမွ တန္ဖိုးပိုရွိတာ...
မ်က္လံုးထဲမွာ အိမ္ေလာက္ျမင့္တဲ့လႈိင္းလံုးၾကီ

းေတြ
တစ္ကိုယ္လံုးကို မီးေတာက္လို၀ါးျမိဳခဲ့ျပီး
နားေတြထဲမွာေတာ့
ငရဲဟာ ပင္လယ္ကလာတာလို႔ ၾကားေနရတယ္

"ပင္လယ္ကို မခ်စ္ေပမယ့္
ကၽြန္မတို႔ သားအမိေတြ ပင္လယ္မွာ နစ္ၾကရတာပဲ"

"သားေရ...
သားေလး...
ဒီရြာမွာေသမင္းလက္လွမ္း မမီွတဲ့ ေနရာ
မရွိေတာ့ဘူးလားသားေရ"

"အစ္မက သူ႔သားေလးကို ကုန္းျမင့္တဲ့ ေနရာမွာတင္ျပီး
ထြက္ေျပးတယ္...
အေမရယ္ ဘယ္အထိမ်ားေျပးႏိုင္ခဲ့တာလဲ"

ေၾကြးေဟာင္းလည္းမဆပ္ႏိုင္ခဲ့
ေၾကြးသစ္လည္း မခ်ႏိုင္ခဲ့တာ
ေဟာ့ဒီမုန္တိုင္းပါပဲ
ဒီေရ လႈိင္းလံုးၾကီးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္း တက္လိုက္ဆင္းလိုက္
အဆိပ္ျမားလို မိုးေရစက္ေတြက
ဘ၀အားလံုးကို စုတ္ျပတ္သြားေစခဲ့တယ္

"တိုက္ေနတဲ့ ေလၾကမ္းေတြစဲ
ဒီလႈိင္းလံုးၾကီးေတြ ျပန္ဆြဲသြားေတာ့
ကၽြန္မဖက္ထားတဲ့ သစ္ပင္နဲ႔ ကၽြန္မေက်ာျပင္
ခြဲျခားလို႔ရမယ္ မထင္ေတာ့ဘူး"

"အေမရယ္ ၊ အစ္မရယ္၊ တူေလးရယ္
တစ္ရြာလံုးလည္း ေျမပံုထဲကဆြဲဖယ္ခံ ရသလို
ေပ်ာက္ဆံုးသြားလိုက္တာ
အသက္ဆိုတာ
လႈိင္းရိုက္ျပီး ေသာင္စပ္မွာ လာတင္တဲ့
အမိႈက္ေတြ လိုပါပဲ အေမ"

ရြာေလးတစ္ရြာေပါ့
ရက္လည္ဆြမ္းသြပ္ဖိတ္စာတစ္ေစာင္တည္းမွာ
နာမည္သံုးခုရိုက္ထည့္ျပီး
ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚရဲ႕ အရိုင္းဆံုးသမိုင္း
မုန္တိုင္းကို သရုပ္ေဖာ္ခဲ့ၾကတယ္။ ။


မင္းစိုးရာ

သိုးမည္း

သိုးမည္း

တစ္ေလွလံုးပုပ္မယ့္

ငါးခံုးမေလးတစ္ေကာင္

ေမွာင္ေနေတာ့ ကိုယ့္အရိပ္ကိုယ္မျမင္ရဘူး

ဆံပင္ေတြရွည္ျပန္ေပါ့

ဖိနပ္ျပတ္ျပန္ေပါ့

ေဆြျပမ်ိဳးျပထဲ ေငါထြက္ေနတဲ ့အစြန္းတစ္စ

ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာငါ့ဆီမွာေနဖို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ပံုမရဘူး

အခုစဥ္းစားေနတာ...

ခႏၱာကိုယ္မွာ ဘယ္အစိတ္အပိုင္းကိုျဖတ္ေတာက္ပစ္လိုက္ရင္

အညံ့ေတြေပ်ာက္မလဲ

တစ္ေယာက္တည္းတြန္းေရြ႕ရတဲ့

မ်က္ႏွာမြဲမြဲ တစ္ကဘာ

ေက်ာက္ခဲေလးႏွစ္လံုးနဲ႔ မီးခတ္ကူးစက္ခဲ့ေပါ့

ဒဏ္ရာ...။ ။

မင္းစိုးရာ

su

သတိရတိုင္း
ျပီးခဲ႔တဲ႔အတိတ္ကို ျပန္ေတြးမိတယ္
အခ်စ္ဆိုတာဘယ္ရင္ကစခဲ႔သလဲ
မင္းမသိတဲ႔
အိပ္မက္ေတြကို ဘယ္လိုေမ႔လို႔ရမလဲ
အေတြးထဲနင္႔မ်က္၀န္းေလးအညိဳေရာင္
အခ်ိန္တိုင္း နင္႔ရဲ အေၾကာင္းေလးတ၀ဲလည္လည္႔
စာရြက္အလြတ္မွာနင္႔နာမည္ေတြအၿပည္႔ခ်ေရးလို႔
က်ားနာဟာအဲဒီဒဏ္ရာမွာသာယာေနခဲ႔တာေပါ႔
သူငယ္ခ်င္းမေလးစုစုေအာင္ရယ္….………….
ႀကယ္ေႀကြတိုင္း……ငါဟာဆုေတာင္းမွားခဲ႔တယ္
တစ္ေယာက္တည္းအလြမ္းက
ခ်စ္ၿခင္းတရားႏဲ႔ ေတာက္ပတယ္
အထီးက်န္အေလအလြင္႔စိတ္နဲ႔
အဆုံးအစမရွိဒဏ္ရာ……..
နင္႔ဆံႏြယ္ေတြသာငါ႔ညေတြမွာ ရစ္ပတ္တြယ္ေႏွာင္လို႔………။ ။


ဘုန္းေနသြန္း
October 20th, 2008 at 5:32 am

ငွက္ကေလး

မင္းလာနားပံုကမယံုႏိုင္စရာတိုးတိတ္ညင္သာလြန္းရဲ႕
ရႈခင္းမဲ့ျပတင္းေပါက္အေသထဲ
မင့္ရဲရင့္ဖ်တ္လတ္ေတာင္ပံခတ္သံနဲ႔
အမွန္ေတြဟာသက္၀င္လင္းျပက္လို႔

ငွက္ကေလး...
မင္းဟာ ကမၻာဦးဂူနံရံမွာ
ငါေရးျခစ္ခဲ့တဲ့ သိစိတ္မဲ့ပန္းခ်ီကား
အလင္းကန္းေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြရဲ႕တံခါးကို
မင္းရင္ထဲကသီခ်င္းစာသားနဲ႔ ဖြင့္ခဲ့တယ္...

အရႈံးမဟုတ္ဘူး ငွက္ကေလး...
ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာခ်စ္ျခင္း ေမတၱာရဲ႕ ထိုးျမဲလက္မွတ္ပါ
မင္းပ်ံသန္းသြားျပီးတဲ့ေနာက္မွာငါဟာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာခ်စ္ခဲ့တယ္...
ငါဟာျငိမ္းခ်မ္းစြာ...
ငါဟာ...

ငွက္ကေလး...
မင္းစေတးခဲ့တဲ့ေတာင္ပံေတြရဲ႕ တံစက္ျမိတ္မွာ
ငါ့အေမွာင္စိတ္ေသြးတိတ္ခဲ့ေပါ့
မေရရာသူေတြရဲ႕ စကားမွာေတာ့
မင္း ပ်ံသန္းေပ်ာက္ပ်က္ခဲ့ျပီတဲ့
ရင္ထဲကိုလာနားတဲ့ ငွက္ဆိုတာ
တစ္သက္လံုးေပ်ာက္ပ်က္ဖို႔ ပ်ံသန္းမွာ မဟုတ္ဘူး
ငါ အဲဒီလို ယံုၾကည္ဖြဲ႔ဆိုခဲ့တယ္ ။ ။


မင္းစိုးရာ