ဟိုေန႕က ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြျပန္ၾကည့္ေတာ့ မႏၱေလးေရာက္ တံုးကပံုေတြေတြ႕မိတာ မႏၱေလးကို ျပန္သတိရသြားတယ္။ ကၽြန္မက နာဂစ္ကို ႀကံႀကံဖန္ဖန္လြဲခ်င္ေတာ့ နာဂစ္ကာလမွာ မႏၱေလးလို အပူပိုင္းဇံုမွာ အပူေတြကန္ မိတ္ေတြေပါက္ရင္း ေလွ်ာက္သြားေနရတဲ့ အျဖစ္ေပါ႕ . . . . . . :D
မႏၱေလးသြားတဲ့အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕အတူ Thesis အတြက္ Research သြားလုပ္တာပါ။ ယူရမယ့္ data ေတြကမိဘမဲ့ေတြနဲ႕ ပတ္သက္ေနလို႕ ကၽြန္မတို႕က မႏၱေလးေဖာင္ေတာ္ဦးေက်ာင္းမွာ တည္းရပါတယ္။ ေက်ာင္းသား ၇၀၀၀ ေလာက္ကိုေန႕စဥ္စာသင္ေပးေနတဲ့ ေဖာင္ေတာ္ဦးေက်ာင္းႀကီးဆိုတာ မဆံုးႏိုင္တဲ့ တိုက္တန္းရွည္ၾကီးလိုပါပဲ။ ကၽြန္မတို႕မႏၱေလးမွာ ေနသမွ်ကာလပတ္လံုး အဲဒီေက်ာင္းက လူေတာ္ေလး KMT က Guide လိုကူညီေပးတယ္။ တျခားဆရာဆရာမေတြကလည္း ကူညီၾကပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္စရာ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ေက်ာင္းထိုင္ ဆရာေတာ္ ဘုန္းဘုန္းႀကီးပါ။
ေဖာင္ေတာ္ဦးကေန ေရနီေျမာင္းေဘးက ဧရိပ္မြန္ မိဘမဲ့အမ်ိဳးသမီး ေဂဟာနဲ႕ က်ံဳးေဘးမွာရွိတဲ့ YMCA က ခ်င္းတိုင္းရင္းသားမိဘမဲ့ေဂဟာ ေတြအျပင္ ၿမိဳ႕ျပင္ေဂါ၀ိန္ဆိပ္ကိုေက်ာ္္ၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးသြားရတဲ့ ေပပင္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက မိဘမဲ့ ကိုရင္ေလးမ်ားဆီပါေရာက္ခဲ့တယ္။
ဧရိပ္မြန္ကိုေတာ့ ေရနီေျမာင္းတေလွ်ာက္ ေအးေအးလူလူပဲ လမ္းေလွ်ာက္သြားတယ္။ အရမ္းေအးခ်မ္းတယ္။ အတြင္းလမ္းဆိုေတာ့ က်ံဳးေဘးမွာလို ဆိုင္ကယ္ေတြ၊ ကားေတြ သိပါမရွိပါဘူး။ ဧရိပ္မြန္ကို ဟိုအရင္က `ၾကည္ျပာ´ရုပ္ရွင္ကားထဲမွာပဲ ျမင္ဖူးတာ။ ေရာက္ဖူးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေအးခ်မ္းတဲ့ ေနရာလို႕မွတ္ခ်က္ခ်မိတယ္။ ကေလးေတြကလည္း လိမၼာတယ္။ ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္။ ခ်င္းတိုင္းရင္းသားမိဘမဲ့ ေဂဟာကေတာ့ က်ံဳးေဘးမွာ ရွိေနလို႕ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႕ က်ံဳးၿမိဳ႕ရိုးၾကီးနဲ႕ က်ံဳးေရျပင္ကို ေတြေနရတယ္။ အဲဒီက ကေလးေတြက စကားသံ၀ဲ၀ဲနဲ႕ ခ်စ္စရာတိုင္းရင္းသားကေလးေတြပါ။
ေျပာရဦးမယ္။ မႏၱေလးမွာရွိေနရတာ ၂ပတ္ေလာက္ဆိုေတာ့ အင္တာနက္ ေလးသံုးခ်င္စိတ္က တားမရလို႕ က်ံဳးေရွ႕က ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာသံုးမိပါတယ္။ ကြန္နက္ရွင္က ေျပာေတာင္မေျပာခ်င္ပါဘူး။ မီးပ်က္လို႕ အဲကြန္းက မဖြင့္၊ ေမလ ရာသီဥတုပူပူမွာ ကြန္ပ်ဴတာႀကီးေရွ႕ ငုတ္တုတ္ထိုင္၊ ဇြဲေကာင္းေကာင္းနဲ႕ သံုးလိုက္တာ ၁ နာရီ ၁၀၀၀ က်ပ္ေတာ ့ေပးလိုက္ရတယ္။ နီးနီးနားနား သံုးလိုက္ရတာပဲ ေက်းဇူးတင္စရာပါ။
မႏၱေလးေရာက္မွေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း မႏၱေလးေတာင္တက္တာေပါ႕။ ကၽြန္မတို႕က ေဒသအေျခအေနမသိဘဲ ညေနေမွာင္စမွာ စြတ္ရြက္တက္လိုက္ တာေတာင္ေပၚေရာက္ဖို႕ ၂ေကြ႕ေလာက္အလိုမွာ မီးကပ်က္သြားပါေရာ။ အထာမသိတဲ့ ဘုရားေစာင္တန္းမွာ ေမွာင္ႀကီးမည္းမည္း စမ္းၿပီး ေဘးထိုင္ခံု ေတြေပၚ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနကာမွ ေခြးကေဟာင္ၿပီးေျပးလာလိုက္တာ။ အဲဒီေစာင္းတန္းက မႏၱေလးသူမိန္းကေလးတစ္ေယာက္က ကူညီေပလို႕ သာေပါ႕။ `ကၽြန္ေတာ္လိုက္ပို႕ေပးပါ႕မယ္´ ဆိုတဲ့သူမရဲ႕ စကားသံကို ခုထိ ေက်းဇူးတင္စြာ မွတ္မိေနဆဲပါ။ အဲဒီေန႕က မီးပ်က္လို႕ ဘုရားေပၚထိမေရာက္ပဲ ေတာင္ေအာက္ျပန္ဆင္းခဲ့ၿပီး ေနာက္ေန႕မွ လင္းလင္းခ်င္းခ်င္းျပန္တက္ လိုက္တယ္ေလ။ ညဘက္ေတာ့ မတက္ရဲေတာ့ပါဘူူး။
မႏၱေလးမွာ ကၽြန္မတို႕အားထားတဲ့ transportation way က ဆိုက္ကားနဲ႕ လိုင္းကားပါ။ ဆိုင္ကယ္ေတြကားေတြၾကာမွာ က်ံဳးတပတ္ျပည့္ေအာင္ ဆိုက္ကားစီးခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ကလည္းအမွတ္တရေပါ႕။ အငွားကားေတြကလည္း ေစ်းကေခါင္ခိုက္ေနတာေလ။ လိုင္းကားေတာင္ ရန္ကုန္နဲ႕ယွဥ္ရင္ မန္းလိုင္းကား ေတြက ေစ်းပိုႀကီးတယ္။ ဆိုက္ကားကေတာ့ အတန္ဆံုးပဲ။ ဆိုက္ကားစီးရင္း ဆိုက္ကားဆရာေတြဆီက ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတ လည္းရတယ္။ လိုင္းကားေတြစီး တတ္သြားလို႕ မင္းကြန္းသြားတဲ့ ေမာ္ေတာ္ဆိပ္ထိသြားၿပီး မင္းကြန္းဘက္ထိ ေျခဆန္႕ခဲ့တယ္။ ၄၅မိနစ္ေလာက္ေမာ္ေတာ္စီးရတာ တိုးတိုးေ၀ွ႔ေ၀ွ႔နဲ႕ေပမဲ့ ေပ်ာ္စရာပါပဲ။ မင္းကြန္းမွာ ေနပူက်ဲတဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္ ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကနဲ႕ သြားလိုက္ၾကတာ မင္းကြန္းဘိုးဘြားရိပ္သာ အရိပ္ကေတာ့ ေအးခ်မ္းလွပါတယ္။
ရန္ကုန္နဲ႕ တျခားေနရာက မိတ္ေဆြေတြဖို႕ေပးတဲ့ နာဂစ္သတိေပးခ်က္ Email ေတြဖတ္ရတံုးက နာဂစ္ကို သိပ္မထင္မိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေမလ ၄ရက္ေန႕ ေရာက္ေတာ့ ရန္ကုန္ကို ဖုန္းဆက္မရေတာ့ဘဲ ေနာက္ထပ္သတင္းေတြ ၾကားေတာ့မွ မုန္တိုင္းဒဏ္ေတာ္ေတာ္ခံလိုက္ရတာ မွန္းမိတယ္။ အိမ္ကို စိတ္ပူလို႕ အျမန္ျပန္ခ်င္ေပမဲ့ ကားလက္မွတ္ေတြက ၀ယ္မရဘူး။ လမ္းခဏပိတ္တယ္ဆိုလား။ ေနာက္ဆံုး (၇) ရက္ေန႕ ျပန္ဖို႕လက္မွတ္ရေတာ့ စစ၀ယ္ေစ်းက မႏၱေလး - ရန္ကုန္ လက္မွတ္တစ္ေစာင္ကို ၁၂၀၀၀က်ပ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ကားေပၚေရာက္မွ ၃၀၀၀ စီထပ္ေတာင္းလို႕ ခရီးသည္အားလံုး မေက်မနပ္ ေပးခဲ့ရတယ္။ သူတို႕ကားေပၚေရာက္ေနၿပီကိုး။ ဆီေစ်းေတြတက္တာ က်တာေတာ့ သိပ္မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလိုလုပ္ရပ္မ်ိဳးကေတာ့ မရွိိသင့္တာ အမွန္ပါပဲ။
အိမ္ျပန္ခရီးကို ဆက္ေရးရင္ေတာ့ နာဂစ္ျမင္ကြင္း တစိတ္တေဒသဘဲ ျဖစ္သြားေတာ့မယ္။ ဒါကေတာ့ စစခ်င္း သတိရသြားတဲ့ မႏၱေလးခရီးရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ေတြးမိတာေလးေတြပါ။
No comments:
Post a Comment