တစ္ခါတေလ သူဟာ တန္ဖိုး ထားခ်င္ စရာ မေကာင္းတဲ့ သစ္ပင္ .. တဲ့

အဲဒီ သစ္ပင္ဟာ တစ္သက္လံုး သူ႔ စိတ္ႀကိဳက္ပဲ ရွင္သန္ခဲ့တယ္

စံတုိ႔ လုပ္ထံုး လုပ္နည္းတို႔ ဓေလ့ထံုးတမ္းတို႔ ဆိုတာ သူ အမုန္းဆံုး အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြ

တခ်ိဳ႕က အဲဒီ သစ္ပင္ကို ေခါင္းမာတယ္လို႔ ဆိုတယ္

တခ်ိဳ႕က အဆင္ေျပသလို ၾကည့္က်က္ ေရေလာင္း ေပါင္းသင္

ယုယမႈ ရပံုခ်င္းကေတာ့ ကြာတာေပါ့

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အဲဒီ သစ္ပင္ရဲ႕ အရိပ္က လြတ္လပ္လွခ်ည္ရဲ႕ လို႔ ေျပာတယ္

လြတ္လပ္စြာ ေပါ့ပါးစြာ   ... ေပါ့ပါးစြာ လြတ္လပ္စြာ

ၿပီးေတာ့ အရိပ္ကို နင္းေခ် အခက္ကို ခ်ိဳးဖဲ့

ဒါကိုလည္း လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးစြာ ခံယူပေစ တဲ့

တစ္ခါတေလ သူ႔ရဲ႕ သိပ္သည္းတဲ့ အရြက္ေတြ ၾကားမွာ

ေနေရာင္ျခည္ တစ္ျဖာ ႏွစ္ျဖာကို သိမ္းဆည္းရင္း

တိတ္တိတ္ေလး ပူေလာင္ ျပင္းျပခဲ့ရတယ္

ဒါေတာင္ သူ႔ရဲ႕အရိပ္က လြတ္လပ္ ဆဲပဲ ေပါ့ပါး ကခုန္ဆဲပဲ

သူ႔ စိတ္ႀကိဳက္ ရွင္သန္ခဲ့တဲ့အတြက္

သူ႔ကို ဘယ္သူကမွ ၿခံခတ္ သိမ္းဆည္းဖို႔ မစဥ္းစားရဲဘူး

သူဟာ တိမ္ေတြလို ျမဴးထူး ေဆာ့ကစား

ဆည္းဆာကိုလည္း မေၾကာက္မရြံ႕ ရင္ခုန္ ရဲတယ္

လြတ္လပ္လြန္းတယ္ ေပါ့ပါးလြန္းတယ္

အဲဒါေၾကာင့္ တစ္ခါတေလဆို

သူဟာ တန္ဖိုး ထားခ်င္စရာ မေကာင္းတဲ့ သစ္ပင္ လို႔ ဆိုတယ္။     ။

22 August, 2010

(9:00 PM)

on Boat