Friday, July 23, 2010

တနယ္တေက်း

ေကာင္းကင္ကို ေမာ႔ၾကည္႔ေတာ႔

ၾကယ္ေတြက တစ္ညလံုးမတိတ္တဲ႔ အသံ

ေျခခင္းလက္ခင္းမသာယာ

ၾကယ္ေတြမွာေနာက္ထပ္ဘဝရွိႏိုင္သလား

ေတြးတယ္….

ေရတံခြန္ကို ဘယ္လိုမီးညွိရမလဲ

ျပတင္းေပါက္က ဖ်တ္ကနဲအရိပ္ကေလးရယ္

စီးကရက္ေတြသာ တစ္လိပ္ျပီးတစ္လိပ္

မီးခိုးေငြ႔ေတြသာ စိတ္နာလက္နာ

ညစဥ္ညတိုင္း ၊ တစ္ကိုယ္တည္း

အိပ္မက္ေတြက အိပ္မက္ထဲထိ မက္ေနဆဲ

စိတ္ေျဖစရာ၊ ဂီတမရွိ

ရယ္သံေမာသံ၊ အႏုပညာ၊ မိုးတိမ္မ်ားလည္းမရွိ

ကိုယ္႔ရင္ဘတ္ကိုယ္ ရိတ္သိမ္းမယ္႔မိုးႏွယ္

ငါ႔စိတ္ကိုခုိးယူသြားရာ

ျမိဳ ႔ျပမ်ားလည္း အဆန္းတၾကယ္

ငါယဥ္ေက်းခဲ႔ရာ လေရာင္ျပာလည္း

ငါ႔ဆီ ျဖတ္ပိုင္းျပန္မလာေတာ႔

တကယ္ဆို….

ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ႏွလံုးသားခ်င္းဆက္အျမႊာ

သံသရာမွာ ေသရာပါခဲ႔ပံု။ ။


ဘုန္းေနသြန္း
၂၀၀၄

(တနယ္တေက်း ေရာက္ေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာ အမွတ္တရ)

2 comments:

ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္ said...

ၾကယ္ေတြ တစ္ညလံုးငုိ
ၾကယ္ေတြေႂကြ
ေရတစ္ခြန္လည္းပူေလာင္

စသျဖင့္ နားလည္သလုိ ခံစားသြားတယ္။ ကဗ်ာေလးက တကယ္ အသက္၀င္ပါတယ္။ စကားလံုး ေရႊးခ်ယ္မႈ ေကာင္းတယ္။ ဘုန္းေနသြန္းတဲ့။ ေကာင္းပါတယ္

Anonymous said...

ကဗ်ာဆရာ ဘုန္းေနသြန္းေရးထားတာပါ။ သူတနယ္တေက်း ေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ အမွတ္တရ တင္လိုက္တာ။