ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔တာ

မ်က္ရည္ေတြ ထြက္မလာေတာ႔ဘူး

ႏွာသီးဝက ေလဝင္ေလထြက္က ဖမ္းရခက္ ေနလိုက္ပံုမ်ား

တိမ္တိုက္ထဲက ပါးလ်လ် အလြမ္းေတြနဲ႔ တစ္ေန႔ခင္းလံုး ေနမထိထိုင္မသာ

သူလာမယ္ ေျပာခဲ႔တာ မေသခ်ာေပမဲ႔ ေသခ်ာခ်င္ေနတဲ႔သူ

အဲဒီတုန္းကေတာ႔ မသိလိုက္ မသိဘာသာ ေမ႔ပစ္ခဲ႔တာပဲ

လိႈက္လႈိက္ၿပီး ခုန္တတ္တဲ႔ ရင္ခုန္သံကသာ သူမရွိလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ႐ွင္သန္ေနခဲ႔ရတာ

ဘဝ တစ္ခုလံုးလည္း ဒီစကားၿပီး ဒီစကား ေျပာေနရတယ္

လျပည့္ေက်ာ္ တစ္ရက္ညက တိတ္ဆိတ္…အထီးက်န္…ေၾကကြဲ..ေျခာက္ေသြ႔…ကြဲ႐ွ

ဒါေတာင္ တာဝန္ေတြနဲ႔ သူ႔အတြက္ ဆုေတြ ေတာင္းေပးေနမိေသး

နီယြန္ မီးလဲ႔လဲ႔ေအာက္မွာ ေအးခ်မ္းစြာ အိပ္စက္ပါေလ

အခါတစ္ရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနသာသလိုသာ ရွင္သန္ပါေတာ႔ ေနျခည္ရယ္

ႏွစ္သစ္မွာ အေဟာင္းေတြကို ခံစား မက္ေမာေနဆဲ ငါကေတာ႔

ေဟာဒီညမ်ိဳးမွာ ဒါမ်ိဳးစာေတြ ေရးေနမိေသးေပါ႔ကြယ္

တကယ္ဆို ေတြးမိတိုင္း မ်က္ရည္က ဝဲဝဲေနရတဲ႔ ျပဇာတ္

ဘယ္သူက အမိုက္ခံၿပီး ေပြ႕ပိုက္ထားေနခ်င္ေတာ႔မလဲ

တလင္းတခ်င္းလမ္းေတြကိုလည္း ေမ႔ခ်င္ပါၿပီ

အမွတ္တမဲ႔ ေယာင္္ေဆာင္ၿပီး ပက္ပင္း တိုးခဲ႔တဲ႔ တစ္မနက္ကလည္း

ခုဆို ေလေျပေတြလို ေဝးေဝးသြားတာ ၾကာလွေပါ႔

ေဆးေပါင္းခခဲ႔တ႔႔ဲ ညဦးဆိုတာ .. သူေပ်ာက္ကြယ္လုအခ်ိန္အခါ

The Day You Went Away သီခ်င္းေလးကို တိုးတိုးညည္းဆို

ဘဝကိုက ေသာကတို႔ အလြမ္းတို႔ စတာေတြနဲ႔ အသားက်လို႔

ေနပါေစေတာ႔ အဲဒီသမိုင္းကို ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္

လွည့္မျပန္ခ်င္ေတာ႔ဘူးကြယ္။

also in facebook
and in wordpress