Monday, February 16, 2009

ကၽြန္မႏွင္႔ကားမွတ္တိုင္မ်ား….

တကၠသိုလ္စတက္တဲ႔ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မွာ ကားမွတ္တိုင္ေတြဆိုတာကိို ကၽြန္မမွတ္မွတ္ထင္ထင္စိတ္၀င္စားလာျဖစ္ခဲ႔ျခင္းပါ။ အရိပ္ေတြေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႔ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းတဲ႔ေက်ာင္းလမ္းအရွည္ႀကီးကို မနက္တစ္ခါညေနတစ္ခါေလွ်ာက္ရင္း
ဟိုဘက္ထိပ္ဒီဘက္ထိပ္ႀကိဳဆိုေနတတ္တဲ႔ ကားမွတ္တိုင္အေဟာင္းေလးႏွစ္ခုကအစျပဳခဲ႔တာ ဆိုလည္းမမွားပါ။ အဲဒီခုႏွစ္ေတြတုန္းက ခပ္မြဲမြဲသြပ္မိုးေလးေတြပဲရွိၿပီး ထိုင္ခံုမပါတဲ႔ အညိဳေရာင္ကားမွတ္တိုင္ေဟာင္းေလးေတြ ရွိေနေသးတဲ႔အခ်ိန္။ လွည္းတန္းလိုေနရာမ်ိဳးမွာေတာင္ အမိုးအျပာေရာင္ေတာက္ေတာက္နဲ႔ လွလွပပ ပလပ္စတစ္ ထိုင္ခံုေတြပါတဲ႔ ေေခတ္မီ ကားမွတ္တိုင္ ေတြရွိလာတာမၾကာေသး။ ေနာက္ပိုင္းက်အဲဒီလိုကားမွတ္တိိုင္ေတြေနာက္ခံမွာ
ေၾကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္ၾကီးေတြပါေရာက္လာၿပီး အႏုပညာခင္းက်င္းမွဳတစ္ခုလိုေတာင္
ျဖစ္ေနတတ္တဲ႔ ကားမွတ္တိုင္ေတြလည္း ရွိလာတယ္။ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ ဘယ္လိုခင္းက်င္းထားထား ဘယ္လိုမွတ္တိုင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ရပ္ရမယ္႔ကားေတြကေတာ႔ ခရီးသည္အတက္အဆင္းခ်ိန္ေလာက္ပဲ
ရပ္ျပီးေနာက္ထပ္မွတ္တိုင္ေတြရွိရာဆီ ခရီးဆက္ေနရတာပဲ။ အဲဒီမွတ္တိုင္ေတြထဲမွာ တခ်ိဳ႕မွတ္တိုင္ေတြက အၿမဲလိုလို စည္ကားဆူညံေနတတ္သလို
တခ်ိဳ႕လည္းစိမ္းလန္းျငိမ္းခ်မ္းလို႔။
ကၽြန္မေက်ာင္းသြားေနက်လမ္းေပၚက ကားမွတ္တိုင္ေလးႏွစ္ခုကေတာ႔ အမွတ္တရပါပဲ။ နာမည္ေတြကေတာ႔ ေက်ာင္းေရွ႕မွတ္တိုင္..ေက်ာင္းလမ္းမွတ္တိုင္။ မိုးဖြဲဖြဲေတြမိုးသည္းသည္းေတြေအာက္မွာေအးခ်မ္းတဲ႔ ရင္ခြင္တစ္ခု
အၿမဲဖြင္႔ထားသလို ၾကင္နာတတ္ဟန္ေပါက္ေနတဲ႔ကားမွတ္တိုင္ေဟာင္းေလးမ်ားပါ။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔လည္း ဘာအမွတ္အသားဆိုင္းဘုတ္မွမရွိပဲ သတ္မွတ္ခ်က္အရသာ
မွတ္တိုင္ျဖစ္ေနရတ႔ဲကားရပ္နားရာေနရာေလးမ်ား။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မကေတာ႔ကားမွတ္တိုင္မ်ားကိုစိတ္၀င္စားသည္ေလ။အဲဒါေၾကာင္႔ပဲ
ကၽြန္မဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ၾကံဳခဲ႔ရသည္႔တခ်ိဳ႕လူေတြ အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုကားမွတ္တိုင္ေနရာမွာ ထားမိေတာ႔ အဲဒါေတြအားလံုးကတစ္ေန႔ေန႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ မလြဲမေသြျဖတ္ေက်ာ္ထားရစ္ခဲ႔ရမယ္႔ သေကၤတအမွတ္အသားတစ္ခုသက္သက္လိုခံစားလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း ျပန္ၾကည္႕လိုက္တိုင္း
အမွတ္ရေနစရာရပ္နားခဲ႔ဖူးတဲ႔ အရိပ္တစ္ခုဆိုတာေတာ႔ လက္ခံရမယ္ေလ။

BUS-STOP (1)
အမိုးအကာမဲ႔သေကၤတမရွိ ဆိတ္ျငိမ္တဲ႔ကားမွတ္တိုင္ပါ။ ကၽြန္မေလးတန္းေက်ာင္းသူဘ၀ကျမန္မာစာဆရာ..။
ဆရာကအညာဇာတိျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းမွပဲေန ေက်ာင္းသားေတြကိုစာျပရင္းဘ၀မွာေနေပ်ာ္ေနတဲ႔သူ။ ကၽြန္မကိုေရေဆးပန္းခ်ီနဲ႔ပထမဆံုးရင္းႏွီးေစခဲ႔ၿပီး ကၽြန္မလက္ရာပန္းခ်ီေတြကိုေက်ာင္းေၾကာ္ျငာသင္ပုန္းမွာကပ္လို႔ ကၽြန္မအိပ္မက္ေတြကိုအေရာင္တင္ေပးခဲ႔တဲ႔ဆရာပါ။ဒါေပမဲ႔ သိသင္႔တာမွန္သမွ်ကိုေလးတန္းကေလးေလးပါဆိုတဲ႔သတ္မွတ္ခ်က္ေအာက္မွာ
ဖံုးကြယ္ျခင္းခံခဲ႔ရတယ္ေလ။
ကၽြန္မတုိ႔ဆရာရုတ္တရက္ေပ်ာက္သြားပံုက ပဥၥလက္ေတာ႔ဆန္တယ္။ ေတြးၾကည္႔ဖို႔လည္းကၽြန္မဥာဏ္မမီပါ။သတင္းအစေပ်ာက္သြားတဲ႔ဆရာ႔ကို ကၽြန္မရဲ႕ပန္းခ်ီေတြကေမွ်ာ္ေနၾကဆဲ..ခုထိပါ။
BUS-STOP (2)
ႏူးညံ႔သိမ္ေမြ႔မွဳ ရိုးရွင္းမွဳေတြပါ၀င္တဲ႔တြယ္တာမွဳတစ္ခု..။ ၾသဂတ္စ္ေန႔လယ္ခင္းတစ္ခုကစခဲ႔တဲ႔အမွတ္တရပါ။ မ်က္ေတာင္ရွည္ရွည္ေတြပိုင္ဆိုင္တဲ႔ အဲဒီအျဖဴေရာင္ေကာင္ေလးကိုကၽြန္မက မိုးေရ လို႔ျဖဴျဖဴစင္စင္ေခၚခဲ႔တယ္။ သူ႔လက္ထဲကစီးကရက္ရယ္၊ သူ႔စက္ဘီးေနာက္ခံုကေကာင္မေလးရယ္၊ ကၽြန္မလြယ္အိတ္ထဲကသူ႔နာမည္တစ္လံုးပါတဲ႔စာအိတ္ျပာေတြရယ္၊…။
အဲလိုနဲ႔ပဲေက်ာင္းဖြင္႔လိုက္ေက်ာင္းပိတ္
လိုက္နဲ႔မ်ိဳသိပ္ခဲ႔ရတဲ႔ရင္ထဲက ရာသီမွာမိုးစက္ေတြက အသန္႔ရွင္းဆံုးဇာတ္လိုက္ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဒီေန႔ထိသူ႔ကိုမေျပာျပႏိုင္ေသးတာကေတာ႔ အမွတ္တရျဖစ္ေစတဲ႔အေၾကာင္းရင္းမ်ားလားမသိပါ…။
အေရာင္ျခယ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ႕အျဖဴေရာင္။
ၿပီးေတာ႔….အစိမ္းေရာင္။

BUS-STOP (3)
အာ၊ေဘ၊ေဆ၊ေဒ ဆိုၿပီးျပင္သစ္စာကိုကၾကီးခေခြးကစသင္ေပးခဲ႔တဲ႔ဆရာမ။ ကၽြန္မရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာကားမွတ္တိုင္ေလးပါ။ခန္႔ညားထယ္၀ါမွဳ၊ေႏြးေထြးမွဳေတြလႊမ္းျခံဳေနတဲ႔ထိုမွတ္တိုင္ေလးမွာ အၾကာၾကီးရပ္နားထားခ်င္ေပမဲ႔ကၽြန္မၾကာၾကာရပ္ခြင္႔မရခဲ႔။ဒုတိယႏွစ္မွာပဲထိုမွတ္တိုင္ကအေ၀းထြက္သြားေတာ႔
မယ္ဆိုေတာ႔ “ယတဲန္းမ္” လို႔စတင္ေျပာတတ္ေနျပီျဖစ္တဲ႔စကားသံေတြနဲ႔ ဒဂံုမန္းရထားေအာက္မွာႏုႏုနယ္နယ္မ်က္ရည္ေတြေ၀ခဲ႔ရတယ္။ ျပန္ၾကဆိုတဲ႕ဆရာမစကားသံက ခုထိၾကည္လင္ေနဆဲ။ ရထားသံလမ္းေတြကေတာ႔ ရက္စက္စြာ ေျဖာင္႔တန္းလို႔လက္ျပရံုပဲတတ္ႏိုင္ခဲ႔ရတာပါပဲ။ ေတြးမိတိုင္းအစအဆံုးအေရာင္ထင္လာတတ္တဲ႔ကားမွတ္တိုင္ေလးပါ။

BUS-STOP (4)
ရင္ခုန္သံေတြေႏွးလိုက္ျမန္လိုက္နဲ႔ သံုးရာသီကိုလွလွပပျဖတ္ေက်ာ္ခဲ႔တဲ႔မွတ္တိုင္။ အျဖဴေရာင္ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ တုတ္ေႏွာင္မိတဲ႔အခ်ိန္ကစျပီး ကၽြန္မဒိုင္ယာရီထဲ သူရိုးရိုးသားသားစတင္ပါ၀င္လာခဲ႔
တယ္။ တရိရိနဲ႔အိပ္မက္ေတြေပးလိုက္ရေတာ႔မွ အလန္႕တၾကားနဲ႔ေမွာင္ၾကီးမည္းမည္း ငုတ္တုတ္ထထိုင္မိတဲ႔
အျဖစ္။ တကယ္ဆို ကၽြန္မကအဲဒီကားမွတ္တိုင္ေလးကိုအရမ္းခ်စ္ခဲ႔ပါတယ္...အလြမ္းေတြ တေ၀တဆာနဲ႔ေန႔တခ်ိဳ႕လည္း ရွိခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ကိုယ္ေပးခ်င္တဲ႔ စကားလံုးေတြက သူ႔အတြက္အမွိဳက္ေတြျဖစ္လာတဲ႔အခါ ကယ္သူမရွိတဲ႔ေန႔ရက္ေတြျဖစ္ကုန္ေရာေလ။ဒီလိုနဲ႔ all trash ျဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔စကားလံုးေတြေနာက္မွာ ကိုယ္ဦးေႏွာက္ကို္ယ္ေမာင္းႏွင္ရင္းပဲ ညင္ညင္သာသာျဖတ္ေက်ာ္ခဲ႔လိုက္တဲ႔ အေရာင္လြင္လြင္ကားမွတ္တိုင္…။ေနာက္ခံသီခ်င္းကေတာ႔
စည္သူလြင္ရဲ႕ ..သူငယ္ခ်င္း။

BUS-STOP (5)……………..
………………………………………..
…………………………….
......................
............
ရွိေနဦးမွာပါ။
ဒီလိုနဲ႔ ကားမွတ္တိုင္ေတြနဲ႔အတူ ကၽြန္မရွင္သန္ေနျဖစ္ပါဦးမယ္။ ။
..
လရိပ္ျပာ

1 comment:

Unknown said...

တခ်ိဳ႕မွတ္တုိင္ေတြကေတာ့ အသစ္ေပၚလာတာ ( တိရိစာၦန္ရံုနားက မွတ္တုိင္)
တခ်ိဳ႕မွတ္တုိင္ေတြကေတာ့ ေနရာေရြ႕သြားတာ (ေျမနီကုန္းမွတ္တုိင္)
တခ်ိဳ႕မွတ္တုိင္ေတြကေတာ့ ေပ်ာက္သြားတာ (သမုိင္း၀င္းထဲက မွတ္တုိင္ေတြ)
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မွတ္တုိင္မ်ားေလေလ ၊ ပါစင္ဂ်ာမ်ားမ်ားရၿပီး ပုိက္ဆံမ်ားမ်ားရတာေပါ့ . . း-)